Os dous patróns (o de costa e o de pesca) e o armador do arrastreiro ribeirense Ficha Segundo, que se afundiu o 15 de febreiro de 2010 a 23 millas ao norte de Burela, foron condenados a oito meses de cárcere polo naufraxio no que perdeu a vida o mariñeiro Francisco José García Pouso, de 45 anos. A mesma pena foille aplicada ao armador e patrón de pesca do Marpar Segundo, que traballaba á parella co Ficha e atopábase a 50 metros de onde ocorreu o afundimento. Foi, de feito, o barco que salvou a 7 dos 8 tripulantes do barco naufragado.
A condena é consecuencia dunha serie de «decisións erróneas» que, segundo o fiscal, motivaron o afundimento do pesqueiro. Inicialmente a acusación pública pedía para os acusados tres anos de cárcere, con todo onte, antes de iniciarse o xuízo en Lugo, produciuse un acordo entre as partes. O acusador público deixou a condena nos 8 meses que aceptaron os imputados porque foi reparado o dano causado, ao ter sido indemnizados a viúva e os fillos menores do mariñeiro falecido.
Os catro condenados poderán substituír a pena de prisión polo pagamento de 2.880 euros de multa cada un deles. Ademais, non poderán exercer o seu oficio durante 9 meses.
Os feitos son constitutivos dun delito contra os dereitos dos traballadores, en concurso cun delito de homicidio por imprudencia grave.
No momento do naufraxio, había ondas de entre 3 e 4 metros, o que provocaba fortes abalos do barco. Nun momento dado, desprazouse a carga da adega, escoró o buque e comezou a entrar auga pola porta de salabardeo. A zona tiña unha porta estanca, cuxo peche tivese impedido a zozobra, pero non puido facerse porque a atrancaba a canaleta do peixe.
Tamén detecta fallos na cadea de mando, pois a decisión de salabardear tomouna o patrón de pesca cando correspondía ao patrón de costa, á parte de que a titulación daquel -patrón de segunda clase de pesca litoral-, non era a que se require para mandar nun buque como o Ficha, de 129 toneladas.
O fiscal tamén fai ver que a tripulación non estaba preparada para facer fronte á urxencia e non empregaron os chalecos salvavidas e ninguén tiña clara a cadea de mando. De feito, aínda hoxe non se sabe quen deu a orde de abandonar o barco, simplemente «correuse a voz».
http://youtu.be/h5xZ_kgAmx8
